امیر آقایی؛ مسیر از شروع فعالیت تا شهرت و زندگی شخصی
زهرا شریفی
آبان ۲۲, ۱۴۰۴
103
از آغاز کار تا معروفیت؛ نگاهی به زندگی امیر آقایی
امیر آقایی، بازیگری که امروز با چهرهای مصمم و نقشهای پیچیده و پرقدرت در سینما و نمایش خانگی شناخته میشود، داستانی شنیدنی از تلاش و پشتکار دارد. او که از محبوبترین بازیگران حال حاضر ایران است، مسیر خود را از ارومیه تا قله‌های شهرت در تهران پیموده است.
در این مطلب، نگاهی دقیق به زندگی شخصی و حرفه‌ای این هنرمند خواهیم داشت.
شروع سخت: از ارومیه تا تهران
امیر آقایی در سال ۱۳۵۸ در ارومیه متولد شد. زندگی در همان ابتدا روی سختش را به او نشان داد؛ در ۸ سالگی پدرش را از دست داد و به همراه خانواده مجبور به مهاجرت به تهران شد. او در تهران برای گذران زندگی، صبح‌ها کارگری می‌کرد و شب‌ها درس می‌خواند.
علاقه به هنر از همان دوران دبیرستان در او جوانه زد. او تصمیم گرفت در کلاس‌های بازیگری شرکت کند و همین کلاس‌ها، پس از آشنایی با خانم آزیتا حاجیان، مسیر زندگی او را برای همیشه تغییر داد و بازیگری را به شکلی جدی دنبال کرد.
ورود به دنیای حرفه‌ای با ابراهیم حاتمی‌کیا
اولین حضور جدی امیر آقایی مقابل دوربین با اعتماد یکی از بزرگترین کارگردانان سینمای ایران رقم خورد.
سریال خاک سرخ (۱۳۸۱): ابراهیم حاتمی‌کیا او را برای بازی در این سریال انتخاب کرد. «خاک سرخ» داستان دختری به نام لیلا را در بحبوحه جنگ و جستجو برای هویت گمشده‌اش روایت می‌کرد.
فیلم ارتفاع پست (۱۳۸۰): همکاری موفق با حاتمی‌کیا بلافاصله در سینما نیز تکرار شد. آقایی در «ارتفاع پست» (با فیلمنامه‌ای مشترک از حاتمی‌کیا و اصغر فرهادی) حضور یافت که به ماجرای هواپیماربایی یک خانواده جنگ‌زده می‌پرداخت.
تثبیت شهرت: از تلویزیون تا پرده سینما
اگرچه شروع کار آقایی قوی بود، اما شهرت سراسری او با یک سریال تلویزیونی محبوب به دست آمد.
اولین شب آرامش (۱۳۸۵): این سریال درام اجتماعی، نام امیر آقایی را بر سر زبان‌ها انداخت و او را به چهرهای شناخته‌شده برای عموم مردم تبدیل کرد.
هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند (۱۳۹۲): حضور او در این فیلم سینمایی جنجالی و تحسین‌شده به کارگردانی پوران درخشنده، پرستیژ هنری او را به شدت افزایش داد و ثابت کرد که او بازیگر نقشهای چالش‌برانگیز اجتماعی است.
درخشش در جشنواره فجر: از نامزدی تا سیمرغ
دهه ۹۰، دوران اوج پختگی و درخشش امیر آقایی در سینما بود که با تحسین منتقدان در جشنواره فیلم فجر همراه شد:
نامزدی برای «بدون تاریخ، بدون امضا» (۱۳۹۵): بازی او در نقش دکتر کاوه نریمان، که با یک بحران وجدانی عمیق دست‌وپنجه نرم می‌کرد، اولین نامزدی سیمرغ بلورین را برایش به ارمغان آورد.
برنده سیمرغ برای «شنای پروانه» (۱۳۹۸): اوج این موفقیت‌ها، دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم «شنای پروانه» بود. او در نقش «هاشم»، تصویری ماندگار از یک شخصیت لمپن و پیچیده ارائه داد.
ستاره بی‌رقیب نمایش خانگی
با رشد پلتفرم‌های آنلاین، امیر آقایی به یکی از مهره‌های اصلی سریال‌های نمایش خانگی تبدیل شد و نقشهای ماندگاری خلق کرد:
آقازاده (۱۳۹۹): بازی جنجالی او در نقش «نیما بحری»، یک آقازاده فاسد اقتصادی، بسیار مورد توجه قرار گرفت.
خون‌سرد (۱۴۰۱): او با پذیرش نقش دکتر کسری کیا در این سریال جنایی (که در ژانر اسلشر دسته‌بندی می‌شد)، ریسک بزرگی کرد و چهرهای متفاوت از خود به نمایش گذاشت.
گناه فرشته (۱۴۰۲): حضور در این سریال پرمخاطب در کنار شهاب حسینی، موفقیت‌های او در این مدیوم را تداوم بخشید.
فراتر از بازیگری: نویسنده، عکاس و یک منتقد صریح
امیر آقایی تنها به بازیگری محدود نمی‌شود. او در نویسندگی نیز دستی بر آتش دارد و مجموعه هایکویی به نام «بیدها در باد» را در سال ۱۳۸۹ منتشر کرده است. علاوه بر این، او به صورت حرفه‌ای به عکاسی و نقاشی نیز می‌پردازد.
زندگی شخصی: برخلاف بسیاری از شایعات، امیر آقایی به صراحت اعلام کرده که مجرد است و تا به امروز ازدواج نکرده است.
دیدگاه‌های حرفه‌ای: او بارها تاکید کرده که “به خاطر پول بازی نمی‌کند” و به شدت منتقد شرایط بازیگری در ایران است. آقایی معتقد است در ایران، بازیگر درگیر مسائلی غیر از نقش (مانند دغدغه‌های مالی، سیاسی و سانسور) است، در حالی که بازیگران طراز اول دنیا مانند دی‌کاپریو، در آرامش کامل بر روی نقش خود تمرکز می‌کنند. او همچنین احترامی عمیق برای پرویز پرستویی قائل است و او را نه یک “متد”، بلکه یک “مکتب” در بازیگری می‌داند.
