جواد یساری؛ زندگی، ازدواج و مسیر حرفه‌ای خواننده قدیمی

جواد یساری: از گود زورخانه تا صدای ماندگار کوچه‌بازار؛ بیوگرافی کامل «مرد حنجره طلایی» موسیقی ایران

معرفی: صدای بی‌ادعا و اصیل مردم
جواد یساری، بی‌شک یکی از محبوب‌ترین و معروف‌ترین خوانندگان مردمی ایران است که موسیقی‌های پرشور و جذاب او همچنان در خاطره جمعی ایرانیان زنده است. او نه تنها یک خواننده، بلکه نمادی از اصالت، سادگی و مقاومت در موسیقی عامه‌پسند ایران محسوب می‌شود که با وجود محدودیت‌ها و چالش‌های فراوان، پیوند عمیق خود را با مخاطب حفظ کرده است.

تولد و مسیر ناآکادمیک به سوی شهرت

جواد یساری در ۶ شهریور ۱۳۲۳ در محله شاهپور تهران (یا یوسف‌آباد) زاده شد. مسیر هنری او برخلاف جریان رسمی، از دل محافل سنتی و پهلوانی سرچشمه گرفت:

از کشتی تا خوانندگی: او در جوانی تا مرحله رزرو تیم ملی کشتی پیش رفت اما به دلیل مشکل پا، کشتی را کنار گذاشت. آوازخوانی او از غزل‌خوانی در زورخانه‌ها و محافل پهلوانی آغاز شد. همین فضا، لحن او را به ترکیبی خشن، حماسی، صادق و پرانرژی تبدیل کرد.

نقطه عطف (۱۳۵۲): فعالیت جدی یساری در سال ۱۳۵۲ با آهنگ «پول سیاه» (با شعری از سعید مهناویان) آغاز شد. این آهنگ، نماد صدای مردم کوچه و بازار بود و او را در دوران اوج موسیقی کوچه‌بازاری (در کنار چهره‌هایی چون نعمت‌الله آغاسی) به شهرت رساند. او در مجموع طی پنج سال فعالیت پیش از انقلاب، پنج کاست ضبط کرد که همگی با استقبال گسترده مواجه شدند.

پس از انقلاب: ماندن در ایران و تراژدی‌های خانوادگی

پس از انقلاب ۱۳۵۷، فعالیت رسمی یساری متوقف شد و او هرگز مجوز رسمی برای انتشار آلبوم یا کنسرت در ایران دریافت نکرد.

وفاداری به زادگاه: او برخلاف بسیاری از همکارانش که مهاجرت کردند، با وجود مشکلات مالی و روی آوردن به کارهای غیرهنری (مانند رانندگی تاکسی)، تصمیم گرفت در ایران بماند. او در این باره گفته است: «من بچهٔ تهرونم و جایی نمی‌روم، من مال اینجام.»

فقدان‌های تلخ: زندگی شخصی یساری (که در حدود ۲۰ سالگی ازدواج کرد و صاحب سه پسر شد) با تراژدی همراه بود. او دو پسرش، مجید (در سال ۱۳۷۴ بر اثر گازگرفتگی در بلژیک) و رضا (در سال ۱۳۹۶ بر اثر سرطان در بلژیک) را از دست داد. این فقدان‌ها، سخت‌ترین ضربه‌های زندگی او بوده‌اند.

بازگشت به صحنه و همکاری‌های فراگیر

کنسرت‌های خارج از کشور: یساری در دهه‌های بعد با برگزاری کنسرت‌هایی در امارات و اروپا (بلژیک) محبوبیت خود را در میان ایرانیان خارج از کشور حفظ کرد و همچنان فعال ماند.

بازیگری: در سال ۱۳۹۶ در فیلم سینمایی «دشمن زن» به ایفای نقش پرداخت.

تجلیل رسمی: در آبان ماه ۱۴۰۳، شهرداری تهران در فرهنگسرای ارسباران، مراسم بزرگداشتی برای او ترتیب داد که با حضور چهره‌های هنری و اجرای قطعاتی توسط خود او همراه بود و پیوند او را با مردم و هنر کشورش تأیید کرد.

همکاری ترندشده: در شهریور ۱۴۰۴، اجرای مشترک و غافلگیرکننده او با محسن لرستانی در جزیره کیش (همخوانی آهنگ «صبر ایوب») به سرعت وایرال شد و به دلیل ترکیب دو نسل و سبک متفاوت موسیقی مردمی، در شبکه‌های اجتماعی به‌عنوان «فیت قرن» مورد توجه قرار گرفت.

میراث هنری: صدای حنجره طلایی

جواد یساری به دلیل صدای گرم و قدرتمندش، ملقب به «مرد حنجره طلایی» است. او با سبکی که ترکیبی از سنتی، پاپ و مضامین صمیمی و مردمی است، میراث ماندگاری برجای گذاشته است:

گل پری جون: معروف‌ترین اثر او که با ریتم تند و لحن شوخ، نماد موسیقی کوچه‌بازاری است.

فاطی: ترانه‌ای عاشقانه و طنزآمیز که در محافل مردمی بسیار محبوب بود.

جوانی: اثری احساسی و فلسفی درباره حسرت دوران گذشته.

شهر خسته: ترانه‌ای با مضامین اجتماعی و انتقادی درباره فقر و دل‌زدگی.

یساری با وجود محدودیت‌ها و گلایه از «اجرای ناقص قانون» و سوءاستفاده‌های صورت‌گرفته از نام و عکسش، همواره بر این باور بود که تنها به خاطر مردم می‌خواند و همین سادگی و صمیمیت، او را به یک نماد فرهنگی ماندگار تبدیل کرده است.